Word & Photo: Kant Jominia
“It is good to know that out there, in a forest in the world, there is a cabin where something is possible, something fairly close to the sheer happiness of being alive.” — Sylvain Tesson.
บ่ายวันเสาร์ในช่วงฤดูหนาว เรากำลังค้นหาที่พักที่พอจะให้ไปหลบเร้นกายจากความวุ่นวายในเมืองหลวงได้ หน้าฟีด facebook แนะนำที่พักเปิดใหม่ดีไซน์สวย มีลักษณะเป็นกระท่อมหลังน้อยกลางป่า ตั้งชื่อว่า ทโล้ เคบิน (Taloh Cabin) โชคดีที่มีห้องพักหลุดจอง ในอีกสองวันข้างหน้า เราจึงมีปุบปับทริปขึ้นมาแบบเต็มใจ จะได้ไปนอนกลางป่าแถบบ้านแม่ลาย แม่กำปอง
ลงเครื่องที่สนามบินเชียงใหม่ จัดการเรื่องรถเช่า จากนั้น เราขับออกจากตัวเมืองเข้ามาทางดอยสะเก็ด แต่ไม่ได้ตรงไปแม่กำปองเสียทีเดียว ต้องเลี้ยวซ้ายเลยมาทางบ้านแม่ลาย ซึ่งอยู่ห่างกันเล็กน้อย ทางขึ้นเขาค่อนข้างชันต้องใช้ความระมัดระวังในการขับ แต่ไอ้แดงตัวเล็ก (รถเช่า) ก็ยังเอาอยู่ สามารถขับรถขึ้นมาถึงบนทโล้ได้เลย มีที่จอดรถเตรียมไว้ให้อยู่ด้านหน้ากระท่อม เจ้าของเป็นน้องผู้ชาย มาทักทายและขนกระเป๋านำเข้าไปด้านใน สักพักน้องผู้หญิงซึ่งเดาว่าน่าจะเป็นแฟนกัน ก็ตามมาเสิร์ฟเวลคัมดริงก์เป็นน้ำอินฟิวส์ผลไม้รวม สดชื่นหายเหนื่อยเลยครับ มีความคราฟท์ความเก๋แม้กระทั่งถาดไม้ที่นำมารองเสิร์ฟ เรื่อยไปจนถึงบ้านพักกลางป่า
‘Taloh Cabin’ กระท่อมหลังน้อยกลางป่า
ทโล้ เคบิน เป็นกระท่อมมีหลังเดียวกลางป่า ทว่าข้างๆ จะมีทโล้โฮมสเตย์ซึ่งเปิดมานานแต่จะแยกออกจากกันไปเลย เพื่อความเป็นส่วนตัว ตัวบ้านทำจากไม้กรุผนังกระจก หลังคาทรงโค้งมุงด้วยไม้สไตล์เหมือนกระท่อมฝรั่งกลางป่าสนแถบนิวซีแลนด์ ด้านในเป็นกระจกใสบานใหญ่ทรงสูง เทควิวป่าและพระอาทิตย์ตกดินได้เต็มๆ ตอนค่ำเรายังไม่ปิดม่านเพราะอยากได้ฟีลลิ่งของป่าที่โอบกอดเราไว้ รู้สึกสบายใจมากเสียจริงๆ มีไฮไลท์อยู่บริเวณบันไดทางขึ้นชั้นบนที่เจาะช่องหน้าต่างไว้ บันไดค่อนข้างชันเล็กน้อยให้อารมณ์ไต่บันไดลิงตอนเป็นเด็กๆ กำลังซน ขึ้นมาจะเป็นห้องนอนใต้หลังคาที่เจาะช่องเปิดวิวเอาไว้เรียบร้อย คืนนี้เราจะนอนนับดาวกัน
เลือกยากเหมือนกันว่าอยากจะนั่งพักมุมไหนดี ในบ้านก็สวยดูสบายแบบ cozy ส่วนเก้าอี้นั่งด้านนอกก็ดูรีแลกซ์ดี เดินดูนั่นดูนี่สักพัก น้องผู้หญิงก็เดินเอาอาฟเตอร์นูนทีมาเสิร์ฟ ตอนบ่ายแก่ๆ เป็นชาดอกไม้ทานกับสโคน ทาร์ตและโรลเค้ก ดูมีดีเทลดีมาก เราใช้เวลาระหว่างจิบชาในช่วงบ่ายทยอยตอบอีเมลล์ลูกค้าจากกลางป่า หลายคนค่อนขอดว่า “ช่างเป็นชีวิตที่น่าอิจฉาเสียจริง” เป็นฟีลลิ่งที่เชื่อว่าหลายคนอยากมีแบบนี้บ้าง
“If winter had one defining scent, it’d definitely be the smell of barbecue.” ระหว่างที่เรากำลังแช่จากุซชี่ในตอนเย็น เจ้าของทั้งคู่ก็มาช่วยกันเตรียมดินเนอร์ กำลังก่อเตาย่างบาร์บีคิว ได้บรรยากาศกึ่งๆ แคมป์ปิ้ง ที่ต้องผิงไฟเพราะอากาศเริ่มเย็นทันทีที่พระอาทิตย์ลับขอบฟ้า อาหารค่ำมีหลากหลายเมนูให้ทาน เป็นการส่งมอบประสบการณ์ให้แขกที่มาพักได้ดีราวกับอยู่ในวงการ Hospitality มานาน
เราเปิดฟังเพลงแจ๊สจากหลุยส์ อาร์มสตอง ผ่านลำโพงมาร์แชล เปิดคลอเบาๆ เคล้าไปกับเสียงน้ำไหล ในช่วงตะวันตกดิน เป็นบรรยากาศสุดฟิน ต้องยอมรับว่า ทโล้ เคบินกินขาดในเรื่องงานดีไซน์ เก็บรายละเอียดดีมาก กระท่อมสวยเหมือนหลุดมาจากพินเทอเรส มีห้องนั่งเล่นเป็นกระจกใส มองไปเห็นป่าเขียวๆ มีบันไดไต่ขึ้นชั้นบนนอนที่ห้องใต้หลังคา ให้ฟีลเหมือนกระท่อมไม้ซ่อนตัวอยู่กลางป่าสน ไม่มีการตัดทิ้งเลยสักต้น
ได้มีเวลานั่งเงียบๆ ชมพระอาทิตย์ตกดิน ฟินกับเสียงนกร้องคลอเบาๆ ตอนเช้ามีเสียงไก่ขัน ในบ้านมีกาแฟแคปซูลบริการเพิ่มความสดชื่นหลังตื่นนอน เป็นอีกคืนที่ได้พักผ่อนอย่างเต็มอิ่ม ชาร์จพลังใจได้เต็มที่ดีมาก ก่อนจะกลับกรุงเทพมาลุยงานหนักต่อ
ก่อนกลับ เราถามเจ้าของว่าจัดเต็มขนาดนี้ เอากำไรมาที่จากไหน
“รอยยิ้มและความสุขของแขกที่มาพักคือกำไรของเราครับ” – จะตอบหล่อไปไหน