‘Lost in Thaislation’ บาร์ใหม่พื้นที่สวยแห่งแรกที่คุณเจอเมื่อลงจากบีทีเอสทองหล่อของ ฝาเบียร์-สุชาดา

Words: Suriya Na RCA
Photo:Pathomporn Phueakphud

ชื่อบาร์อย่าง Lost in Thaislation… คืออะไรหว่า? ชื่อดริงก์อย่าง ข้าวมันไก่ ผัดไทย หมูสับเกี่ยมบ๊วย ข้าวเหนียวมะม่วง… ก็น่าค้นหาป้ายไฟชื่อบาร์ฟอนต์เรียบในกรอบไม้วอลนัตสว่างเรียบสะอาดตา เป็นดวงประทีปแห่งการดื่มในตรอกตื้น ๆ ตีนบันไดทางออกที่ 3 ของสถานีทองหล่อ เข้าซอย เดินผ่านต้นไทร ศาลพระภูมิ ทางซ้ายคือบาร์คาราโอเกะป้ายนีออนภาษาญี่ปุ่น… ความขัดแย้งเบา ๆ บอกล่วงหน้าถึงความสนุกยามราตรีที่ไม่เหมือนใครมองผ่านหน้าต่างกระจกขนาดใหญ่ ถ้าไม่รู้มาก่อนว่าเป็นบาร์ เราคงนึกว่าที่นี่คือโชว์รูมมินิมัลล้ำสมัยสไตล์เซน ผนังและเคาน์เตอร์เป็นไม้สีวอลนัตอมชมพู (เป็นงั้นจริงๆ) ไฟสีประมาณเดย์ไลต์สบายตา เสียงเพลงช่วงค่ำขยับเนิบช้าเหมือนมีคนแอบเอามือนุ่ม ๆ มาคลึงวิญญาณของคุณเบา ๆ 

หญิงสาวผมม้าย้อมสีชมพูหน้าสดใส เห็นที่ไหนก็จำได้ ยืนต้อนรับอยู่หลังเคาน์เตอร์ ซึ่งเธอบอกภายหลังว่าเคาน์เตอร์นี้ออกแบบให้ – หนึ่ง ลูกค้าไม่ต้องปีนขึ้นสตูล เชิญนั่งสบาย ๆ บนเก้าอี้ระดับปกติ สอง ด้วยระดับความสูงที่คิดไว้แล้วนี้ พื้นที่ทำงานหลังเคาน์เตอร์ลดระดับลงจนพอดี คนบาร์กับลูกค้าจะอยู่ในระดับสายตาเดียวกัน สาม เธอบอกว่า “มองว่าเขาเป็นแขกของเรามากกว่า จะได้มีโอกาสพูดคุยกัน”

Lost in Thaislation เป็นบาร์แรกที่เรียกได้อย่างเต็มปากว่าเป็นของฝาเบียร์-สุชาดา โสภาจารี หลังจากอยู่ในวงการมาสิบปี นักดื่มที่ชอบแวะเวียนไปบาร์อย่าง The Keys, Cinema, #FindtTheLockerRoom จะคุ้นเคยกับเธอในเรื่องของการเป็นโฮสต์ที่น่ารัก เครื่องดื่มที่รสดีน่าสนใจ ไปจนถึงบางช่วงที่เธอแอบขรึมจริงจังข้างหลังบาร์ 

“เป็นครั้งแรกที่เลือกทุกอย่างเองค่ะ ตั้งแต่พาร์ตเนอร์ พนักงาน ดีไซน์ของบาร์ สถานที่ตั้ง คอนเซ็ปต์เครื่องดื่ม อินทีเรียร์ดีไซเนอร์ก็เป็นคนที่ไม่เคยออกแบบบาร์มาก่อน” เธอบอกในช่วงโควิดเมื่อบาร์ทั้งกรุงเทพฯ ถูกปิดไปสองปี (หลายแห่งโดนปิดแล้วไม่ได้กลับมา) คนบาร์นับพันตกงานทันที การขายสุราออนไลน์เป็นเรื่องผิดกฎหมาย ฝาเบียร์คืออีกคนที่ “เป็นบาร์เทนเดอร์แต่ขายเหล้าไม่ได้” แต่เธอทำโซดาทำอาหารขายช่วงสองปีนั้น ชีวิตหลังบาร์กลายเป็นชีวิตที่หายไป และเธอพร้อมทั้งเพื่อนชาวบาร์เพิ่งได้คืนกลับมาในช่วงนี้ ทำไมจึงเป็น Lost in Thaislation เธอเล่าถึงประสบการณ์ของตัวเองเมื่อทำเกสต์ชิฟต์ คือเป็นทั้งแขกรับเชิญไปทำงานที่บาร์บ้านเมืองอื่น และต้อนรับบาร์เทนเดอร์ต่างประเทศในฐานะโฮสต์ “เวลาสื่อสารกัน พบว่าพอใช้ Broken English กันแบบสนุก ๆ กำแพงภาษาที่มีเวลาเราพูดแบบถูกต้องมันทลาย ทำให้สนิทกันง่ายขึ้น… นอกจากนั้นยังมีคำถามแบบ – ฝา ๆ ไอแอมฮังกรี มีอะไรให้กินบ้าง – เราก็บอกว่า นี่ ๆ ก่อนทำงาน ยูไปกินข้าวมันไก่บุญตงเกียรติข้างบาร์เลยนะ (หมายถึง #FindThePhotoBooth บนซอยทองหล่อ) เราเป็นคนกรุงเทพฯ ทำงานบาร์แถวทองหล่อ-เอกมัยมาตลอด ก็อยากจะให้ความสำคัญกับสตรีตฟู้ด (ซึ่งบนเมนูของบาร์บอกไว้จบได้ในประโยคเดียวว่า สตรีตฟู้ดคืออะไรที่ยึดโยงนครแห่งนี้ให้เป็นหนึ่งเดียว ไม่ว่าในด้านอื่น ๆ เราจะแตกต่างเหลื่อมล้ำแค่ไหนก็ตาม)

บาร์สวยด้วยสีไม้วอลนัตสีหวาน “ที่มีสีผมของเรากระเด็นไปโดนนิดนึง” ผนังเรียบมีเล่นเส้นและช่องในผนังเล่นเป็นจังหวะ “บาร์อื่นเขาจะมีเคาน์เตอร์เล็ก ๆ ข้างผนังเอาไว้วางแก้ว แต่ว่าตอนเมาคนก็เดินชนเคาน์เตอร์ เลยคิดว่าให้เป็นช่องในผนังก็แล้วกัน ไม่มีอะไรยื่นมาเกะกะ… เพลงที่เปิดก็ให้โจทย์ดีเจคลับปาท่องโก๋ว่าเป็นเพลงที่เปิดแล้ว Shazam ไม่ขึ้น ฟังแล้วลูกค้าขอเพลงต่อไม่ได้ สรุปว่าค่อนข้างจะ Futuristic เพลงแบบนี้ยังไงก็ต้องมาที่นี่ ช่วงร้านเปิดถึงสามทุ่มพอจะมีจังหวะบ้าง สามทุ่มถึงเที่ยงคืนจะตึบตับหน่อย หลังเที่ยงคืนไปก็จะออกแนวสปาค่ะ” 

เมนูเครื่องดื่มนะครับ เรียบ ๆ สั้น ๆ เริ่มด้วย “ข้าวมันไก่” ของเหลวใส ๆ ในแก้วไฮบอลเนื้อบอบบาง มีการ์นิชเป็นถั่วงอกน้ำมันงาและแตงกวาชิ้นน้อย บ่งบอกทันทีเมื่อเข้าปากว่า “ฉันคือบุญตงเกียรติ” ฝาเบียร์นำวอดก้าไปซูวีกับหนังไก่และแฟต-วอช (กรรมวิธีเรียกรสชาติของสิ่งที่เราไม่คิดว่าจะมาอยู่ในเครื่องดื่มได้ อย่างอาหารคาวเข้ามาไว้ในแอลกอฮอล์ เป็นเทคนิคของวงการ) ตามด้วยอุเมะชู และโซดามิโสะ 

ถ้ายังจำกันได้ โซดารสต่าง ๆ ที่ฝาเบียร์ผลิตสมัยอยู่ Wasteland ในช่วงกักตัวโควิดนั้นรสอร่อยชื่นใจแปลกใหม่ดีแท้ ตามด้วย “ผัดไทย” อาหารแห่งชาติ เป็นบรั่นดี ไซรัปมะขาม (คือความเปรี้ยวและหวานของผัดไทย) ปลาคัตสึโอะ “ใช้แทนกุ้งค่ะ เพราะคนแพ้กุ้งกันเยอะ” มีใบกุยช่ายเป็นการ์นิช

เครื่องดื่มแนว Savory หรือมีรสคาวของที่นี่ละเมียดละไมกว่าที่อื่น ๆ กล่าวคือ “มันไม่ได้เซเวอรี่อย่างที่เข้าใจ คือเราจะได้รสชาติในอาหารที่ถูกเรียงลำดับใหม่ เราทรานสเลตโซลิดมาเป็นลิควิดค่ะ” (Translates solid into liquid) และเครื่องดื่มแนวเซเวอรี่ซึ่งเธอใช้เปิดตัวบาร์ ไม่ได้ตั้งใจจะขายความน่าทึ่งชวนฉงนหรือให้ตกใจ เครื่องดื่มยังเป็นเครื่องดื่ม แค่ผ่านการแปรมาเป็นของเหลวอย่างเหมาะเจาะ

“รถเข็นผลไม้” สิ่งนี้เราอยากเรียกว่า “ลองไอส์แลนด์ไอซ์ทีฉบับฝาเบียร์” ประกอบด้วยเตกีลากับแตงโมจินตหรา จินกับฝรั่ง รัมกับสับปะรด สร้างความนัวด้วยโซดาพริกเกลือ ออกมาละมุนชื่นใจ (แต่อย่าได้ตายใจ เพราะดีกรีความเมายังพอมี) “รถเข็นผลไม้” เป็นเครื่องดื่มเนียนใจ ให้รอยยิ้ม ไม่กระโชกโฮกฮากแบบลองไอส์แลนด์ฯ ที่เคยเจอ แค่ดูกรรมวิธีแต้มเครื่องจิ้มสามชนิด (ก็พริกกะเกลือแหละ แต่มาในเวอร์ชั่นต่าง ๆ สามรส) เป็นรูปกลมที่ข้างแก้วก็เพลินไม่รู้จะว่ายังไง

สองปีที่หายไปของบาร์เทนเดอร์ที่ขายเหล้าไม่ได้ เธอกลับมาใหม่ด้วยการผจญภัยทางรสชาติในฉบับละมุน ในบาร์ซึ่งเหมาะกับการจิบอย่างละเมียด กับเพลงเพราะ ๆ เหนือความคาดหมายชนิดที่ Shazam จะต้องร้องไห้ธีมของเธอถัดจากสตรีตฟู้ดคือ Bangkok Transportation “มีสองแถว รถเมล์ร้อนอะไรแบบนี้” น่าติดตามแหละว่าจะเป็นเช่นไร 

บาร์ Lost in Thaislation เปิดทุกวัน เวลา 19:00-02:00 น. ตั้งอยู่ที่ตรอกบนถนนทองหล่อ เชิงบันไดทางออก BTS ประตู 3
FB: Lostinthaislation
IG:  lostinthaislation

Similar Articles

More